An ye a lochica?

Os ciudadans con as suyas peitas implen as arcas publicas. Istos diners en cuenta d'estar tornatos a ro ciudadán a traviés d'inversions que cheneren emplego (per eixemplo), son "ampraus" a ros bancos a un intrés baixismo; ta que puedan bozar o forato economico que cheneroron per culpa d'a suya mala chestión. Una vegada ro banco disposa d'os diners, atorga creditos con un alto intrés a ro mesmo ciudadán que con os suyos diners colaboró a "l'ampre" que recullié ro banco. An ye a lochica? 

con Maria Garcia Monteagudo, Monica Fer y Anna Baldellou.

Eduard Punset

Sigamos felices.

Ye a mazada absoluta y final d'as paragrafadas de Punset: tractemos d'estar felices. Tot o suyo preixín y filosofía se queda en ixo. No serba mala cosa si tot a ro nuestro arredol estase de color de rosa. Ascuitando-ne, sembla que mos queixamos per garra cosa. Y talment siga encertau si mos contimparamos con totz aquells a qui iste sinyor ha florito -y flore encara- per tot ro mundo.

Con que, sigamos sincers, Eduard Punset  en tien a suya micota de responsabilidat sobre totz ixos muertos que en estioron a causa d'as fambrunas excusables en Haití deinde as anyadas 70 dica hue, igual como en tien una buena parti de culpa en todas as ganyas y miserias que sobrevinioron t'os países de l'este d'Europa con o suyo gran treballo d'establidura salvache d'o suyo neoliberalismo més atroz, u la que li se'n puet atrebuyir d'o suyo actugal desempenyo en multinacionals que escanan a ras nacions probas y emparetan sin d'escrupols toda posibilidat de desenvolique.

Pero tot isto no serba tant rebuyantament  fastioso si Punset estase un Madoff, un Bush u un Aznar qualsiquiera: lo pior de tot en ye que, en uellos de "don Pueblo", iste sinyor contina debuixando-se-ne como un viellet venerable, filosofo, filantropo y adorable. Podemos continar adorando-ne cada vegada que se'n meta a dicir pachuchadas  per televisión, podemos estar felices, podemos estar megos... pero mái no plegaremos a ro ran d'Eduard Punset.

Apuesta per o rescat

Isaac Rosa

Ta ra venient manifestación, antimés d'o chuflo, a pancarta y o mobil, no t'ixuplides de levar anotato ro listau de todas as cosetas que’n  call parar cuenta en protestar: no fotíes  t’os policías, no convoques per Internet, no te manifiestes sin d’autorización d'a delegación d'o Gubierno, no brindes  resistencia ni sisquiá pasiva, no faigas asambleyas en os parques, cudia con os “compañeros infiltrados" -compayerns i calaus- no t'amanes a ro Congreso... Y atras que irán surtindo d'astí ent’abant, que quan un se mete a modular manifestacions, le pilla o gusto y no bi’n ha qui li ature.

Rematarban enantis si en cuenta de dicir-nos tot lo que no podremos fer, mos dicisen lo que sí se’n podrá fer, qué será premitito en protestar. Y antiparti de quedar-te en casa, pocas opcions mos deixan si continan  per iste camín, perque lo amán puet estar-ne  una enclosadura horaria a ras manifestacions, viedadura  de superar bell ran de decibelios, u obligación de portiar l’identificación cusida en o peito (t'os ciudadans, no t'os policías, en ye platero).

Qualsiquier coseta ye fesable en ista baixant  punitiva per quala s'eslenan  as autoridatz, tant més a escape  cuentra més preta o descontento en a carrera. a magnitut d'a crisi socio-economica no se mide ya per o numero d'aturaus, a cayedura d'o PIB u a prima de risque. Os millors endicadors de dica on son plegando l'emprobecimiento y ra desigualdat  los trobamos en a dureza policial, l’apresecución d'o disident, l'endurecimiento de penas, as actuacions apreventivas, as portaladas de prensa criminalizaderas, o blindache d'as institucions y a presencia remanent de “lecheras” como parti de l’anviesta en as ciudatz.

D'a mesma traza, o millor prenostico  de futur ta Espanya, o més de  fíar, no lo da hué o FMI, ni l’OCDE, ni Bruselas ni ro servicio d'estudios de bell banco. As previsions més confitables de cómo será 2013, quánto puyará l'ature, quántos més cayerán en a miseria, quántos desahucios i habrá, quántas milentas de millons més se retallarán d'os servicios alacetals y quánto més dura será a vida en iste país, las tenemos en os responsables d'Interior, que son enantando una temperatura en as carreras muitos graus per alto que’n ye hué.

Mos aiman aturar: ETA ye tot

Ignacio Escolar

"Tu yes ETA. Yo só ETA. Nusatros semos ETA y qualsiquiera que proteste ye  ETA perén. Només ells no son ETA pas. En esencia, os espanyols mos trestallamos en dos collas: os "ciudadans de bien" (marca rechistrada) y a resta, os etarras. En ixa nueva triga enfurriada que puya un grau u dos qualsiquiera muestra de disidencia, a manifestación pacifica ye una "algarabía", a resistencia pasiva esdevien en violencia y a violencia, encara que siga solament verbal u mesmo imachinaria, se qualifica de terrorismo u golpismo, seguntes o diya.

O terrorismo s'extendilla y ya mesmo as asociacions de pais y alumnos son ETA, u a ro menos, parti d'a suya redolada. "Yo, quan n'iba a l'instituto, as vadas  las organizaba Batasuna, y no pas os pais", ha deixato dito Alfonso Alonso, vocero d'o PP en o Congreso. Manifestar-se cuentra os retalles en l'educación tamién ye ETA u, estando tobos, "de cucha extrema radical y antisistema", como asegura José Ignacio Wert, verbo floriu, encara narcau que mesmo os sendicatos d'educación més conservadors se'n movilicen cuentra os suyos retalles.

Que tot siga ETA no ye novedat: criminalizar a qui protesta ye parti d'o manual d'a dreita que distingue d'entre a sana protesta democratica (?) a suya(?), y os pancartaires que escanyutan a suya rancor per as cantonadas. Remeren ista replega de frases t'a hestoria amán d'a esferra d'o Prestige y queden-se'n con o que dicié en fa diez anyadas Jaime Mayor Oreja: "En o País Vasco semos patindo as conseqüencias de cricas como Nunca Máis. O que semos patindo ye a batasunización d'a sociedat per parti d'ETA. a suya estratechia cutio ha estada creyar tarabidaus socials que, sin clamar-ne  ETA, yeran en servicio d'ETA". Queixar-se per o chapapot d'os "filetz de plastelina", profés, tamién en yera ETA.

O més narcant ye que mientres meya Espanya ye ETA, en va ETA y se esbafa. U ixo en ye o qu'ells quieren que pensemos perque t'as ments preclaras que mos gubiernan -as que hue exgarcholan etarras sen que dengún no siga ista vegada achenullau debant d'ETA- a realidat ye unatra. ETA no se'n va, no pas, se'n reencarna en totz nusatros, terroristas d'a violencia pacifica".

En verdat ye ETA tot? Yera Kortatu ETA? Yera Bildu ETA? 

os suyos votants, en yeran ETA? Son os nacionalistas ETA? os sindicalistas son ETA? 

Son os pais ETA? son os mayestros ETA?Os miners? os funcionarios? os aturaus? os treballadors?

Totz semos ETA?

Una Borrumbada

JUAN JOSÉ MILLÁS// El País

"Dimpués de fer cuentas ta trancar os míos presupuestos domesticos, he decidito dar una retallada seriosa a ra partida que veniba adedicando a ra educación d'os míos fillos. Que sigan autodidactas, como yo. Vó t'adedicar menos de diners tamién a l'alimentación familiar. Que se'n minchen un entropán de chóped ta meyodiya y dimpués, en casa, unas berzas refogadas. Ixo d'ir-ne ta ro medico continament s'ha rematato. Si en salen con os dients tuertos, qu'aprenan a mastegar en diagonal. Y si en tienen de dioptriyas, que cuquen os uellos

Os diners que cabide retallando istas partidas los se regalaré, a traviés d'o Ministerio de Ficienda, a ro mesmo banco que estié en intes d'allerar-me vendindo-me productos vasuera, tipo accions preferents, u cobrando-me comisions abusivas, y que dimpués s'alleró ell mesmo en deixar que os suyos directivos ficasen a man en a caixa alegrement y se marcharan con indemnizacions de cientos de millons d'euros, que no sé traducir en pecetas porque ya he dito que'n só autodidacta.

Dimpués acudiré a ro mesmo banco que le'n he donato os diners d'a educación d'os míos fillos, d'a suya alimentación y d'a suya salut, ta demanar-li un ampre a alto intrés ta mercar-me una becicleta estatica y un iPhone 5 que no amenisto pas. En fó per solidaridat, ta que fluya o credito, como qui suca d'o tubet aficau en o bridón ta que prencipie a salir a bencina.

Ya sé que regalar-le diners a o banco ta que o banco me'n ampre no tiene guaire de sentiu, pero si aconsigo convencer-me que'n ye lo sentau, deixaré d'acudir a ras manifestacions d'o 25-S, an de rapiconté una man suelta te quita d'o corrinche, te leva debant d'o chuez y te cayen quatre anyadas per sedición. Y dencima condecoran a ixa man suelta. Per os presupuestos barrenaus no s'alticamen, ya los he sinyato, encá o Gubierno calerba de chitar-me una man presta ta que me semblen cuerdos".

Artieda no rebla

Pareix que hue, unatra vegada més os vecins d'Artieda han concarato con a suya valor a  ra policia y guardia cevil a fin de privar l'expropiación forzosa d'os suyos campos y d'a suya dignidat como pueblo.

No só guaire optimista amán d'o tractamiento qu'ista noticia tiendrá en os medios d'espardidura prencipals asinas que, como aragonés me fó eco d'a luita que muitos compatriotas emparan sichilosament ta poder vivir una vida digna y plena en os suyos  lugars d'orichen.

Artieda no rebla tampoc hué. a yo me'n fa goi! 

No totz iban a estar malas noticias! 

Os deseparatistas de Madrit

O soberanismo catalán mai no agradeixerá abastablement os servicios prestaus per  qualques politicos, qualques periodistas, qualques meyos de comunicación, qualo discurso d'odio ha creyato més independentistas que qualsiquiera replega de sinyalls, que qualsiquiera campanya u manifestación. Son ixos bombers d'a bencina, ixos nacionalistas d'una "Españaza" on no cullen os demés, que con as suyas parolas  alimentan ixa mesma trencadura de l'Estau que dicen querer barallar.

Si bell diya Catalunya adube l'independencia, s'habrán ganato a pulso un puesto en a fuella de rota de Barcelona per a suya graniza achuda ta ra nueva nación: Carrer de Rosa Díez, Passeig de Federico Jiménez Losantos, Avinguda d'Intereconomía, de Pedro J. Ramírez u de Alejo Vidal-Quadras.

Si ells son a patria, yo só forano. D'ista Espanya excluyent, tamién yo quererba independizarme-ne.

Ignacio  Escolar