27 de nov. 2011

As Favors en Politica en tienen Pre


A istas altarias ya cosa puet xorrontar-nos. En tres anyadas hemos veyito a cayedura de gubiernos trigaus democraticament per os ciudadans y sustituyius per tecnocratas a nomina  d’os grans cabals.

Hemos veyito a semisión d’unos países a plans economicos durismos, imposaus  sin contar con  l’emparo popular, qu’amaneixen  a amagatons sin que no dengún haiga tenito l’enchaquia de concarar-los en os pogramas electorals. Unos plans que només  obedeixen que a imposicions d’atros Estaus més cerenyos que lis arranan, destinaus soque a  asegurar  a bosadura t’os bancos  acreyedors d’a  debda  sobirana agún pasando   sobre o cadavre de l’Estau d’o Buempasar y d’a voluntat  popular exprisada librament en referéndum.  Plans d’achuste que condenan inexcusablement a l’entibadura d’a crisi como en han venito advertindo continament muitos y muit prestichiosos economistas espanyols y foranos. Ixo que en atros tiempos se consideraba una sincherencia en os afers  internos d’un Estau Libre – y  un gran  incident diplomatico- hué en ye rutina diyaria  adintro l’Unión  Europeya.

Hemos veyito reformas constitucionals feitas  “con nocturnidat y  traidoría”  sin contar con a voluntat popular  y disenyatas dende estudietz foscos  a favor d’anglucias y presonas  muit concretas pero amagadas baixo  a denominación chenerica y  intresada de “mercaus”.

Totas istas politicas, prenitas  aparentament con a desincusa de calmar os mercaus, prevocan refitolerament  l’efecto contrario d’o pretendito. O sentiu común que totz en tenemos calerba d’enfilar-nos a os ciudadans a qüestionar-las fundament. Luen d’ixo, una  minoria muit important de votants  (diez millons,  alto u baixo un 30% d’a totalidat) ha dato  o suyo emparo politico ta un partiu  con a solenca promesa  de “fer lo que calga fer”


Diez millons  de presonas  qu’han dato un cheque en blanco a lo PP. Qualo, enantis mesmo de  prener posesión ya ha incumplito o compromís que adquirié con os suyos votants de no apocar  a coste de l’erario publico as perdas d’os bancos  (perdas ocasionatas només que per fer actividatz gosadas, irresponsables, usurarias y en zagueras condenables y que, manimenos,  imos a bosar a ixena totz os ciudadans  en traza d’un “Banco Malo”  a  on  os  bancos privaus  podrán esfer–se d’os  suyos  activos toxicos).

O Banco de  Espanya ha estimato  que bi’n ha unos 176.000 millons d’euros  en  activos inmobiliarios  “poblematicos”  (creditos  de dandaloso cobro,  inmuebles adchudicaus y vuedos, solars, partecipacions en sociedatz promotoras, etc).  Atros economistas como  Miguel  Córdoba profesor d’Economía Financiera d’a Universidat CEU Sant Pablo estiman que os “activos malos” se i troban dentre 200.000 y 300.000 millons d’euros  en o sector financiero espanyol y que o costo de creyar un Banco d’ista traza a l’Estau li estará per   unos 100.000 u 200.000 millons d’euros.

Hemos veyito encheberllius  mientres a crisi l’archivo d’actuacions d’o Menisterio Fiscal en debant de presonaches de una graniza importancia politica  como o sinyor Emilio Botín, que  en yera rechirau per os  suyos foscos negocios. Negocios  que li’n podeban haber suposau dica 170 anyadas  de garchola. Archivo d’actuacions mandau dreitament per o gubierno socialista sin quue se haigan datas mayors explanicacions.

Tamién  s’han producitos avergüenyants indultos como o més amán d’o sinyor Sáez. Alto directivo d’o Banco de Santander. Indulto que li premite mantener “l’honorabilidat” intacta amenistable ta poder continar fendo paper en l’esmentata entidat financiera. “Honorabilidat” intacta agún encá  que en haiga estato condenau y per ixo indultau nuevament per o gubierno socialista –ista vegada en funcions-   y tamién sin ofrir mayors explanicacions t’a chent.

Chent que no debe replecar facilment  como cientos de mils de presonas son condenadas a vivir sin de teito y  sin que meye “indulto” dengún  per parti d’ixe mesmo banco  d’o sinyor Botín,  gubernau per presonas de tant dandalosa honorabilidat como o sinyor Sáez.




Talment una clau  ta replecar tot lo que en ye pasando siga parar  cuenta de que os nuestros gobernants, quan dixan os suyos  cargos publicos pasan muitos d’ells  a estar  “reacomodaus”  en  puestos de responsabilidat d’ixas mesmas interpresas que favoreixen continament con as suyas politicas. Asinas y, per eixemplo, José María Aznar (PP, treballa agora ta Endesa), Felipe González (PSOE,  en fa ta Gas Natural), Eduardo Zaplana (PP,  ta Telefónica), Javier de Paz (PSOE,  ta Telefónica  tamién), Narcís Serra (PSOE,  ta Caixa Catalunya), Rodrigo Rato (PP,  ta Bankia), Josu Jon Imaz (PNV,  ta Petronor), Josep Piqué (PP,  ta Vueling), Jordi Sevilla (PSOE,  ta PwC), etc.

Un 10% d’os consellers de interpresas d’o IBEX 35  (con  una meya salarial   amán a un millón  d’euros anyals) ha  ocupato cargos politicos  relevants. Tot politico  sape que en servindo os intreses privaus,  no soque en tiendrá campanyas  financiadas  sino  tamién un puesto  de treballo ta l’esdevenider, antimás d’un muit  bogal achubilación asegurada.



En o pareixer de yo, no cal que premitamos que a politica contine estando  manipolada  y  semisa d’os grans cabals  sin d’escrúpols. Si aimamos de cambear a situgación,  si  queremos  surtir d’a crisi a on mos han puesto, cal dixar de premitir que os nuestros politicos  pasen a nomina d’as grans interpresas quan dixan os cargos suyos. Cal asegurar-nos  que istas grans interpresas no financien as suyas campanyas.  Aprisa deseparar platerament a  politica d’as  finanzas, y ixo només podremos de fer-lo a traviés d’a concenciación ciudadana y de l’esbellugue social.

Encá mos vaga.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Dixa o tuyo comentario astí